BİR HİÇ HİKAYESİ

BİR HİÇ HİKAYESİ
Vaktiyle iki arkadaş varmış...
Bunlardan biri dünyevi ilim ve makamlarda yükselirken diğeri de manevi ilimlerde kendini yükseltmeye gayret edermiş...
Uzun bir süre sonra buluşunca;
Makam ve mevki sahibi olan arkadaşı kendini beğenerek, son derece kibirli bir edayla sormuş.
- Ben okudum, makamlara geldim. İnsanlara emir veriyorum ve her istediğim de oluyor. Peki sen ne yaptın?
Bu soru karşısında arkadaşı da, şu şekilde cevap vermiş.
- Peki bundan sonra hangi makamlara yükseleceksin?
O da hedeflediği makamları bir bir saymış.
Bu cevap karşısında arkadaşı şöyle soru sormak istemiş.
- Peki sonra ne olacaksın?
Adam şaşkın bir şekilde düşünmüş ve ağzından ''HİÇ'' kelimesi çıkıvermiş.
Bunu duyan arkadaşı;
''Bre dostum, ben zaten hiçlik makamındayım.'' demiş

Üç günlük dünya hayatında, insanın yaptığını beğenmesi elbette doğal bir duygudur. Ama bu duyguyu abarttığımız takdirde çoğu zaman dostluklar hezeyanla sonuçlanır. Kişi belki makam olarak yükselir ama kibir yüzünden yalnızlaşır.

Bu güzel hikaye sebebiyle Osmanlı hattatlarından bu yana zaman zaman hattatlar, Hiç yazısı yazarlar ve bu yazıdan isteyenler olur. Bu levhayı baş köşeye asarak tevazu sahibi olmaya vesile kılınır. Ayrıca dervişin zikri neyse fikri de odur. Sözü gereğince bize güzel mesajlar veren sözleri göz önünde bulundurmak iyidir. Bu durum geçmiş kültürümüzde çok yaygındır.

Bunun üzerine Hz. Ömer ra.'ı hatırlayalım. Parayla bir adam tutup da her gün bana gelip öleceğimi söyle demiştir. Bunun üzerinden biraz zaman geçip de sakalları ve saçları beyazlayınca, artık gelmene gerek yok, bu beyazlıklar bana ölümü hatırlatıyor demiştir.

Hattat İslam Kaya
Malatya 2025